Tot in de vroege Middeleeuwen werd eenkoren, net als emmer, gerst en haver, gebruikt om er gekookte pap van te maken.

Eenkoren (Triticum monococcum), ook wel eenkoorn of kleine spelt genoemd, is een oude graansoort. Wilde eenkorenzaden werden al 30.000 jaar geleden verzameld en gegeten door jager-verzamelaars. Het is de vroegst gecultiveerde graansoort door de mens (8000 v.Chr.), nog voor haver en emmer. Tegenwoordig wordt eenkoren nog maar zelden geteeld.

Eenkoren heeft een zeer lage opbrengst, want iedere aartje bevat maar 1 klein graankorreltje. Dat korreltje is vergroeid met het kaf, een hard en scherp omhulsel dat om de korrel heen zit. Dat biedt voordelen: de graankorrels zijn daarmee goed beschermd tegen kou en vocht, warmte en vervuiling, ziektes en schimmels.
Echter, het proces van het verwijderen van het kaf (pellen) is lastig en arbeidsintensief. Dat pellen, én de lage opbrengst, maken het een dure graansoort.

De plant verdraagt geen enkele tussenkomst van de mens: Pesticiden zijn niet nodig, omdat de plant zichzelf prima beschermt tegen ziektes. De plant verdraagt geen kunstmest of extra water, omdat hij juist graag op arme, droge grond groeit.

Eenkoren is rijk aan magnesium, fosfor en calcium. Het is één van de zeldzame granen, met quinoa en amarant, die acht essentiële vetzuren bevatten.
In de kiem zit luteïne, wat de gelige kleur aan het brood geeft.

Eenkoren is rijk aan magnesium, ijzer, zink, carotenoïden en essentiële vetzuren.