Als heel de Belastingdienst de klant ‘radicaal centraal’ stelt, kan Belastingwerk natuurlijk niet achterblijven. Dus portretteren we elke maand een belastingplichtige, douaneklant of toeslaggerechtigde. Hoe verdient hij of zij de kost en wat zijn zijn of haar ervaringen met de fiscus? Deze keer Sébastien en Susan Roturier, die in 2007 een ambachtelijke Franse bakkerij begonnen in Amsterdam en een jaar later een tweede zaak openden in Hilversum. Sébastien bakt het brood, Susan doet de boekhouding.

Susan: « Na tien jaar een bakkerij te hebben gedreven in Fonrenay-Ie-Comte in de Vendée, hebben we in de zomer van 2007 de sprong gewaagd naar het Olympiaplein in Amsterdam. Vandaar dat ik net zat te bellen met de Belastingdienst/Amsterdam. Bij her telebankieren had ik per ongeluk het geld voor de parkeervergunning van ons bestelbusje daar naartoe overgemaakt. Maar her was natuurlijk bestemd voor de gemeentebelastingen. Ik kwam bij jullie in een voice-responsesysteem terecht. Op her eind kreeg ik gelukkig een medewerker aan de lijn. Ik hoefde niets te doen. ‘Wij storten het bedrag automatisch terug’, werd er gezegd. Wel kon het een paar weken duren, en moest ik de vinger aan de pols houden. In Frankrijk ben ik het heel anders gewend. Daar houden ze het geld vast en brengen ze het in mindering op de volgende aanslag. »

Sébastien: « Vlak na de opening hebben we controle gehad. Je hebt dan net geïnvesteerd in ovens, kneders, uitrolmachines en krijgt dus veel btw terug. Waarschijnlijk kregen we een routinier over de vloer, want binnen vijf minuten was ‘ie klaar. Hij gaf Susan nog een complimentje, omdat de administratie zo goed was bijgehouden. »

Susan: « Na al die tijd in Frankrijk vielen me terug in Nederland een aantal dingen op. Zo zie ik hier paternalistische trekjes in de arbeidsverhoudingen. Franse werkgevers bijvoorbeeld, sparen het vakantiegeld voor hun personeel niet op. Dat doen wij ook niet, wat ik eerlijker vind. Het is immers geld dar hun toekomt. Vreemd genoeg had een van onze verkoopsters daar bezwaar tegen… Ik ben trouwens blij dat de eerstedagmelding is afgeschaft, maar al met al blijft Nederland voor mij toch een echt regeltjesland. « 

Sébastien: « Her eerste woord dar ik in Nederland leerde was ‘vergunning’. » (HS)